Szybki transport autobusowy w Danii: Aalborg
BRT to pomysł miasta Aalborg na usprawnienie miejskiej komunikacji – na czym polega to rozwiązanie?
Stacje tankowania wodoru w Europie
Jednym z najczęściej przytaczanych argumentów przeciwko nim jest brak odpowiedniej infrastruktury tankowania. Stacje tankowania wodoru nie są tak szeroko rozpowszechnione jak np. ładowarki samochodów elektrycznych, ale na szczęście ten stan rzeczy szybko się zmienia. Obecnie w całej Europie dostępne jest już ponad 200 stacji, a kolejne 100 znajduje się w realizacji.
Tempo rozwoju technologii potrafi być naprawdę imponujące. Jeszcze kilka lat temu pojazdy na wodór były najczęściej konstrukcjami prototypowymi wdrażanymi jako testy koncepcyjne. Obecnie seryjnie produkowane autobusy wodorowe Urbino hydrogen wożą już pasażerów, a kolejne miasta planują wprowadzenie tego typu autobusów do użytku.
Rozwój pojazdów i komunikacji musi iść w parze z powstawaniem niezbędnej infrastruktury. Kilka lat temu, kiedy pierwsze miasta decydowały się na wprowadzenie do swoich flot autobusowych pojazdów elektrycznych, konieczne było wprowadzenie zmian umożliwiających ładowanie. O ile jednak w przypadku autobusów elektrycznych ładowarka plug-in jest łatwo dostępnym komponentem, z którego może korzystać nawet niewielka miejscowość, o tyle stacja tankowania dla autobusów wodorowych to zdecydowanie ambitniejsze przedsięwzięcie. Coraz więcej miast podejmuje jednak to wyzwanie, chcąc zapewnić swoim mieszkańcom nowoczesny i zrównoważony transport publiczny. Autobusy wodorowe doskonale odpowiadają na to zapotrzebowanie.
Podane poniżej liczby dotyczą wszystkich stacji tankowania wodorem, z których tylko część z nich przystosowana jest do tankowania autobusów wodorowych. Jednak nie powinno stanowić to przeszkody w przyjrzeniu się całemu ekosystemowi z perspektywy transportu autobusowego. Aspekty takie jak rosnący popyt i możliwości wytwórcze, polityka Unii Europejskiej czy dojrzewająca technologia sprawiają, że rynek pojazdów wodorowych może rozwijać się szybciej niż kiedykolwiek.
W kwestii dostępności stacji tankowania na prowadzeniu plasują się Niemcy. Na terenie całego kraju dostępne jest obecnie 99 stacji i oczywiście kolejne są w przygotowaniu. Dzięki tak dużej liczbie stacji możliwe są wdrożenia takie jak w Kolonii i Wuppertal, gdzie w użytkowaniu jest łącznie 25 Solarisów Urbino hydrogen. Co ciekawe, projekt ten ma szczególny wydźwięk ekologiczny ponieważ wodór wykorzystywany w autobusach jest produktem ubocznym dzielności fabryki chemicznej w Hürth. Wcześniej był on zwyczajnie utylizowany, a dziś, dzięki zastosowaniu wodorowych autobusów znajduje on zastosowanie w zrównoważonym transporcie publicznym.
Stacje tankowania wodoru są stosunkowo rozpowszechnione również we Francji, na której terytorium znajdują obecnie 34 takie obiekty. Okazji do napędzania pojazdów wodorem nie brakuje również w Wielkiej Brytanii (16 stacji) czy Szwajcarii (7). Nawet stosunkowo niewielka liczba stacji nie stanowi przeszkody we wdrażaniu flot autobusów wordowych. Mimo że w Holandii można skorzystać jedynie z 6 takich obiektów, już wkrótce w regionie Holandii południowej będzie kursować 20 wodorowych Solarisów i kolejne 10 w regionie Achterhoek, a także w miastach Zutphen i Apeldoorn. We Włoszech dostępne są tylko 3 stacje, ale obiekt w Bolzano w zupełności wystarczy, by obsłużyć 12 wodorowych autobusów marki Solaris.
Transport oparty o wodór rozwijany jest również w Skandynawii. W Danii dostępne jest 8 stacji, w Norwegii – 5, w w Szwecji zaś – 4. Nawet odległa Islandia, mimo niewielkiej populacji, może poszczycić się 3 takimi obiektami. Pierwsze stacje dostępne są także na Łotwie, w Czechach i Chorwacji.
Jak sytuacja prezentuje się w Polsce? Niestety obecnie jeszcze żadna stacja nie została oddana do użytku. Ten stan rzeczy ma jednak ma szybko się zmienić. Jeszcze w tym roku powstać mają 2 stacje – w Gdańsku i w Warszawie. Inne planowane lokacje to Gdynia i Poznań, a kolejne pozostają tylko kwestią czasu.
Unia Europejska w zeszłym roku uchwaliła nową strategię wodorową podzieloną na 3 fazy. Jednym z jej istotnych elementów jest budowanie infrastruktury do produkcji wodoru na masową skalę. Do 2030 roku planowane jest wytwarzanie 10 milionów ton wodoru ze źródeł odnawialnych. Przewidziane są także programy dofinansowujące, które pomogą w dalszym rozwoju zarówno wytwarzania, jak i zastosowania ekologicznego paliwa w wielu sektorach.
Warto mieć na uwadze efekt skali. Dzięki zwiększeniu podaży i dofinansowaniom, dostępność wodoru jako paliwa będzie dynamicznie rosnąć. Jednocześnie maleć będą koszty –samego gazu, niezbędnej infrastruktury, a także pojazdów. Oznacza to, że już teraz warto zastanowić się nad wdrożeniem autobusów wodorowych w swoich flotach, nie traktując obecnych braków w infrastrukturze jako istotnego ograniczenia w przyszłości. Solaris będzie kontynuował dostawy nowoczesnych i ekologicznych autobusów na wodór oraz wspierał klientów w transformacji ich flot. Autobusy wodorowe to przyszłość!
BRT to pomysł miasta Aalborg na usprawnienie miejskiej komunikacji – na czym polega to rozwiązanie?
Trolejbusy obecnie jeżdżą w około 300 miastach na całym świecie. To dziś jedno z najbardziej efektywnych rozwiązań w transporcie publicznym.
Już od 2035 roku każdy nowo zarejestrowany autobus będzie musiał być zeroemisyjny. Warto zatem wiedzieć, czym autobusy zeroemisyjne są.